Spullen pakken en wegwezen!

Dag lieve allemaal!!
Het is alweer even geleden dat ik een verslagje het net op geknald heb, komt doordat ik zo ver-schrik-ke-lijk druk ben met reizen en het naar mijn zin hebben. Heel lastig.
Ik hoop datmijn verhaal geen simpele opsomming gaat worden van al mijn plannen, voor de plaatjeskijkers zal ik nog proberen binnenkort wat foto's up te loaden! En ik zal proberen af en toe een grapje te maken.
Goed, mijn laatste verslag was nog voordat Louise mij kwam joinen. Louise kwam als een reisgodin zonder jetlag (serieus helemaal zonder, ze stond eerder op dat ik!) midden in de nacht om 4am aan in Melbourne. Ik had bedacht dat ik haar om haar nek zou vliegen en liedjes voor haar zou gaan zingen, maar ik kwam uit zo'n diepe slaap dat mijn enthousiaste reactie helaas een beetje uitbleef, sorry Lo, het is niet dat ik niet blij was, het was gewoon dat mijn hersenen nog sliepen.
Anyway, een paar dagen gezellige dagen in Melbourne volgden, waarin ik de gids speelde. Samen roeien op de Yarra, naar Lentils as anything (geweldig concept: een hele community van vrijwilligers maakt heerlijk veganistisch en vegetarisch eten op een prachtige locatie in een oud klooster. Je geniet eerst van het heerlijke, met liefde bereide, eten en daarna betaal je wat je het waard vond. En met een vol, tevreden buikje betaal je altijd best veel). $4,- pizza bij Bimbo's, swingen in Cherry bar op oude jaren-70 muziek, kangaroo burgers eten met Jonna en haar huisgenoten. Louise maakte nog makkelijker contact met iedereen dan ik dacht, hartstikke gezellig om haar overal mee heen te nemen en aan iedereen voor te stellen! En ook opvallend hoe snel je went aan "wij" in plaats van "ik", wel fijn dat je samen van die kleine beslissinkjes kunt maken over wat we gaan eten en of we wel of niet al een hostel daar en daar boeken. Heel vertrouwd:)
Na een paar dagen Melbourne een auto geboekt om de Great Ocean Road te doen. Helaas waren we ietsje te laat, maar de dramatische dame achter de toonbank haalde al haar auto-regel-skills uit de kast (die in de tijd dat ze ons hielpt welgeteld 3 keer haar hoofd op de tafel rustte. Ze moest even nadenken dan, en de emoties die wij in haar teweeg brachten omdat we van die lastige vragen over de auto stelden kwamen best hard aan natuurlijk). Ze kon ons alleen voorzien van Gladjakker, een witte, grote, dure, ge-airconditionede, patserige, opvallende, maar snelle en stabiele pooierbak (excuses voor het taalgebruik). Goed, met dit juweeltje gingen wij dus de Great Ocean Road te lijf. Prachtige kusten gezien, wildgekampeerd aan een bebosde vallei waar het stiekem echt niet mocht, door het regenwoud gelopen, geslapen op Bimbi: een camping waar de koala's letterlijk in de bomen boven je tent hangen. Prachtige ervaring, prachtige kust-weggetjes met Ben Howard uit de boxen, regenwoud met Disney liedjes op de achtergrond, bijna romantisch gezellig met Lo. Helaas werd ik de 2de nacht heel ziek, voedselvergiftiging denk ik, maar ik weet niet precies, het was weer hetzelfde als op Strawberry Fields, maar nu zonder kater, nog steeds met 38 graden helaas. Met dank aan mijn verzwakte lichaampje zaterdag een mooie regenwoud hike moeten skippen en Lo helaas dus ook. Doordat ik ziek was moest zij op de camping blijven en uit verveling hilarische filmpjes van koala's maken.
Die zaterdag middag nog wel iets gedaan, beetje rond cruizen, maar echt comfortabel voelde ik me absoluut nog niet. Zondag ook ziek, terug naar Melbourne. Hele weg geslapen in de auto.
Die avond zouden Lo en ik met een paar ex-collega's van mij van Sammys en vrienden van hen vertrekken om een 3-daagse hike te gaan doen in Wilsons Promontory. Maar doordat ik nog steeds lag te rillen van de koorts is Lo dat alleen gaan doen en ben ik thuis gebleven in Melbourne. Heel jammer voor mij, maar wel fijn dat ze niet thuis moest blijven door mij ofzo. Lo heeft het volgens mij goed naar haar zin gehad, afgezien van de gigantische blaren waar ze mee thuis kwam en waardoor ze nu dus nog niet de zee in kan en ook geen vertrouwen meer heeft in haar bergschoenen.
Ik had ineens een paar extra dagen in Melbourne, wat aan de ene kant lastig was om dat ik wist dat iedereen lekker aan het reizen was (op zulke momenten heb ik echt een hekel aan facebook waar prachtige jaloersmakende foto's van blauwe zeeen en national parks op worden gezet terwijl ik zelf het huis eigenlijk niet echt goed uitkon vanwege ziekte, zwakte en misselijkheid). Aan de andere kant fijn om nog even ECHT melbourne af te kunnen sluiten. Lekker met Jonna filmpjes gekeken en met haar en haar huisgenoten gegeten, met Rodrigo gelunchd en met Maria Giulia nog een tripje naar Philip Island toen ik me iets beter voelde. Maria ging met haar ouders en Italiaanse huisgenoot met een huurauto naar Philip Island om walibi's en kangaroes te voeren in een wild life park en de penguin parade te bekijken (aaaaaaaaah liiiiief, allemaal pinguins die rond zonsondergang uit de zee komen hollen terug naar hun nestjes, smelt smelt). Betekende wel dat ik de hele dag op stap was met mensen die alleen Italiaans spraken, want Maria's ouders spraken nul Engels. Eerst nog wat proberen te communiceren in het Spaans, maar na 3 keer een zeer verwarrend antwoord in het Italiaans terug gekregen te hebben had ik dat ook maar opgegeven. Affin, lekker stil dagje voor mij met veel schattige diertjes.
Verder nog via skype een stage geregeld voor als ik terug ben (dus jazeker ik MOET nu echt terugkomen). Toen Louise terugkwam was ik helemaal klaar om Melbourne te verlaten, en zijn we de volgende dag na een grote inpaksessie op het vliegtuid naar Brisbane gestapt. Nachtje in een verschrikkelijk party hostel waar mensen allemaal vieze dingen deden op de kamer (ik had niks door, want ik had oordoppen in, maar blijkbaar heeft Lo uitgebreid kunnen luisteren naar zeer onkuise dingen die je niet doet op een 8-persoonskamer, jakkiebah). Volgende dag beetje door Brisbane struinen en 's avonds de bus naar Byron Bay.
Hier hebben we de Denen, David (Brazilie) en Judit en Refke ontmoet om een paar dagen met hun mee te reizen in hun 10-persoons-kerst-versierde-busje. Eerste dag naar Nimbin, een uit de kluiten gewassen hippie community die ontstond na een succesvol festival ergens in de jaren '70. Precies de sfeer die ik me kon herinneren van reizen in Zuid-Spanje, vriendelijke mensen, veel tie-die, gekleurde kleedjes, prachtige artistieke zithoekjes op de camping en wiet. Hartstikke gezellig met zijn 10-en, 's avonds rond een camping lamp op batterijen (je moet wat als open vuur verboden is) met een gitaar liedjes gezongen.
Volgende dag weer naar Byron Bay terug naar een camping net buiten het centrum. Op de camping lopen gigantische kikkers rond en we hebben een Phyton ontmoet van 2,5 meter op weg naar de wc; heel indrukwekkend!! Met zo'n grote groep is het lastig om dingen voor elkaar te krijgen, dus ik ben blij dat we meestal met zijn 2en of 4en reizen, maarja, de gezelligheid en vele lachmomentjes zijn dan wel weer heel fijn. Het heeft allebei zijn voor- en nadelen. In Byron gister dan eindelijk voor het eerst op een surfboard gestaan en gelijk verliefd op de golven, wow ik snap echt waarom zoveel mensen wereldwijd surfen. Zometeen ga ik lekker weer:) hopen dat het me vandaag gaat lukken om langer dan 4 seconden te staan.
Verder vanochtend vroeg een snorkel-tour geboekt, was prachtig. Ik was de enige die wilde van onze groep, maar dat was eigenlijk ook wel prima, met een gezellige groep vreemdelingen op een heel snelle boot die ons naar een rots bracht 3 km uit de kust en lekker het water in duiken. Grote sting rays gezien, een paar typen haaien, dolfijnen zelfs nog en honderden vissen natuurlijk. Oh en tadadadaaaa het pronkstuk: ik heb een heel stuk meegezwommen met 2 zeeschildpadden en ze zijn ECHT zoals in Nemo! Oh en pronkstuk nummer 2: een stingray van ongeveer een meter doorsnee die 1,5 meter boven de golven uitsprong vlak naast onze boot, ik wist niet dat ze dat konden, het was echt net een mega-pannenkoek die je in de lucht gooit om het om te draaien.
Vanavond nemen Louise en ik de bus naar Sydney (13 uur!! beter ga ik mezelf zo helemaal total loss surfen zodat ik als een roosje zal slapen).
Het plan is om dan de Blue Mountains te gaan bezoeken, misschien wel een meerdaagse hike te gaan doen en dan kerstavond op Bondi Beach te vieren. 25ste vliegen we naar Tasmanie voor Falls Festival, nog even daarover, ik ben de tickets dus kwijt.. dom.. heel heel heel dom.. Dus ik hoop dat mijn smekende telefoontje om nieuwe tickets op te sturen helpt, anders dan wordt het een oud en nieuw ergens op Tassie in de bush, zonder festival.. Sorry Lo :(
Zo dan zijn jullie weer op de hoogte van mijn plannen!
Over 5 weken ga ik alweer terug naar Nederland jongens! ik heb zin om iedereen weer te zien! heel veel zin!
1000 hippie kussen uit Byron Bay