Fase 2: settelen

Dag lieve thuisfrontertjes!
Fijn om al jullie lieve reacties te lezen op mijn vorige stukje, blijf vooral mailen, want dat vind ik heel gezellig. Ik had eigenlijk het idee om iedere week een stukje te schrijven, maar het komt er steeds niet van. Er zijn weer allemaal nieuwe dingen gebeurd dus een nieuwe waarbenjij.nu is wel op zijn plaats.
Ik heb inmiddels nog flink wat kamers bekeken, waarvan er een aantal heel leuk en goedkoop waren. Helaas was het nogal lastig voor veel mensen dat ik maar 1 semester blijf. Ik zit nu in de dure kamer waar ik in mijn eerste wbj (waarbenjij) over geschreven had. Ik heb besloten om een kamer te delen om geld uit te sparen wat ik ga investeren in onvergetelijke trips, reizen, restaurants en festivals, leek me een zinnig doel. Ondanks dat heb ik nu nog steeds een kamer voor mezelf (voor de prijs van een gedeelde) omdat er veel kamers leeg zijn in het huis. Ik kwam er 2 dagen geleden achter dat er 11 (!) mensen in dit huis wonen, de meeste werken fulltime en zijn dus de hele dag op stap, wat ik stiekem wel lekker vind. Verder klikt het goed met de mensen hier, het zijn heel makkelijke huisgenoten. Enige puntje is de matras die ervoor zorgt dat ik vrij veel last van mijn rug heb, maar daar wordt aan gewerkt door de housecaptain. Dus afgezien van een springveer hier en daar in mijn wervelkolom is dit huis heel fijn.
Verder heb ik werk gevonden bij Sammy’s, een Italiaans restaurant/take-away letterlijk op 5 minuten van mijn huis. Voor $14,- per uur fooi breng ik dus pizza’s, pasta’s, risotto’s en belachelijk dure wijn rond. Ik weet niet hoe ik het klaar heb weten te spelen, maar in Brunswick, dé wijk van de hippe, kleine, unieke koffitentjes, heb ik een ordinair, lokaal, Australisch restaurant uit weten te kiezen. Het idee dat mijn nieuwe collega’s de poort naar hip Melbourne zijn moet ik helaas laten varen, maar de mensen zijn niettemin hartstikke aardig. Typische horeca: de lichtelijk gestoorde kok van Italiaanse origine die 14 uur per dag werkt en hier en daar een knipoog naar de serveersters werpt (Sammy), de onverstaanbare, mooie Mexicaanse jongen die de afwas doet (Juan even voor het gemak) en de hoofdserveerster die op het eerste gezicht een biatch lijkt, maar op het tweede gezicht eigenlijk een heel klein hartje heeft. Google voor de grap even: “sammys sydney road”, dat is dus Sammy, met die vloekende gele achtergrond. En hij kijkt altijd zo vrolijk. Na wat twijfels ben ik uiteindelijk heel blij met dit baantje, heel prettig om geld uit te geven met het idee dat je ook werkelijk geld hébt.
De donderdag na mijn vorige blog zijn we met Musex op stap geweest, eerst een diner in een Italiaans flutrestaurant, met flutwijn, veel flutwijn. Daarna met de inmiddels ernstig dronken exchange students op naar een bar met een ingewikkelde naam. Het was een hele opgave om daar te komen, we waren iedereen kwijt omdat ik op het laatst nog naar de wc moest, máár, ik heb wel mijn eerste possum gezien! Jaja, het ongedierte in Australië is even groot als een kitten en even zacht als een konijntje, duidelijk veel beter dan ratten. Al heb ik nog niet heel veel possums ontmoet, wie weet kom ik hier nog op terug. Maargoed, de avond was heel erg leuk nog, veel mensen leren kennen weer. Ook een paar leuke Nederlanders, verder ga ik vooral om met Rosie (Schotland) en Jonna (Finland) en pak ik af en toe wat Australiërs mee via Louisa of Ben (Jonna’s Aussie huisgenoot).
Die vrijdag heb ik lekker met Jonna niks gedaan en een film gekeken die we allebei al vijf keer hadden gezien, echt heel chill dat ik dat gewoon kan, niks doen. Het is niet een van mijn talenten, maar ik heb het best wel nodig, af en toe even: ho, stop, zit, serie/film aan.
Dat weekend daarop was echt super, nog geen colleges/huiswerk, zaterdag eerst met Anna uit Amsterdam een biertje gedronken in Bimbo’s (een van die heerlijke Melbourne-tentjes, met net zo heerlijke house op de achtergrond) en daarna naar een huisfeestje van vrienden van Ben geweest met Jonna. Iedereen daar was Australisch en high. Het was echt heel gezellig, niemand vraagt: “huh je bent Nederlands, jou ken ik niet, wat doe je hier?”, iedereen zegt gewoon: “wat leuk dat je er ook bent”. Om een uur of 2 waren Jonna en ik de enige die niet aan de MDMA zaten, dus na 10 keer het zelfde gesprek met de jongen met de tatoeages en na 5 keer die innige knuffel van dat kleine meisje wat bijna niet meer op haar benen kon staat zijn we lekker naar huis gegaan.
Zondag ben ik verhuisd van Louisa naar Brunswick, de dame waarbij Louisa in de tuin woont bood aan om me even te brengen met de auto, wat natuurlijk meer dan aardig, maar dan ook meer dan welkom was.
Die zondag ben ik nog spontaan met Lucia (Duits meisje wat Amsterdam University College doet) en huisgenoten van haar naar een optreden geweest van een onbekend, maar heel goed bandje in Bar Open. Was goed gratis genieten!
Beetje te laat in bed, want de volgende dag om 8 uur college.. Ieder maandag vanaf nu, en iedere woensdag. Dinsdag en donderdag om 9 uur, enige uitslaapdag is vrijdag (12 uur). Waar iedereen hele dagen vrij heeft in de week zit ik lekker mijn slaap weg te vechten tijdens de lectures 4 keer in de week. Tot mijn verbazing sluit de inhoud van de vier vakken die ik heb gekozen heel goed aan op de kennis die ik al had van de UvA, dit betekent echter niet dat ik kan luiwammesen. Ik vrees dat er niet waanzinnig veel weekend tripjes in zitten voor mij, omdat ik anders de vakken niet ga halen. Maar ik ga mijn uiterste best doen om jullie toch te voorzien van hiking, abseiling en kano-avonturen.
Vorige week donderdag zijn we met Musex op een lane way bar tour gegaan. Het schijnt dus typisch te zijn voor Melbourne om achterin, om een hoekje in een donker, mottig steegje, inclusief vuilcontainers en graffiti (prachtige graffiti, dat dan weer wel) een ultra-hippe bar te beginnen. En dan maar hopen dat iedereen je barretje kan vinden. Ik denk dat dit concept hier werkt omdat het de locale hipsters bij ieder biertje weer het gevoel geeft dat ze een nieuwe plek hebben ontdekt die te verborgen is voor de grote massa en alleen voor unieke mensen is bedoelt. Al met al een heel gezellige avond gehad en inderdaad prachtige horeca-concepten (een bar ingericht als een laboratorium uit de jaren ’50, waar je je cocktails drinkt uit een injectiespuit, jaja) gezien op de meest onwaarschijnlijke plekken.
Afgelopen weekend was echt shit-weer. Ik zag allemaal foto’s van jullie in Nederland langskomen van stranden, zonnebrand en vele uren zon per dag terwijl ik hier met 6.7 graden celcius zat te kleumen. Ik weigerde te accepteren dat het echt echt heel hard regende de hele dag en ben dan ook 4 keer zeiknat geregend, wat op zich niet heel erg is, maar wel als je in totaal 3 outfits in je backpack mee had en je dus op een gegeven moment alleen nog een pyjama tot je beschikking hebt. Misschien moet ik mezelf maar eens de luxe gunnen om kleren te kopen van mijn volgende salaris.
Afgelopen weekend had ik er even niet zo’n zin meer in moet ik eerlijk zeggen, best wel idioot om te merken dat dat volgens mij voornamelijk het weer is, maar je merkt toch dat minder uren zon per dag zorgen voor minder energie.
Zaterdag grote inkopen gedaan op Victoria Market, ja mama, ik ga hier op eigen houtje naar de markt, al mis ik natuurlijk wel Halewijn met jou. Maargoed ik zal het met een van de andere hippe tentjes en een skype-gesprekje moeten doen. Zaterdag avond had Lucia via een Aziatische studentenvereniging kaartjes weten te scoren voor een Ozzie Footy match (Australian football) van Carlton Blue tegen de Richmond Tigers. Dus wij als 3 blonde dames en 1 blonde heer mee met de Asian Invasion, op naar het stadion. En het was echt ge-wel-dig! Waarom voetbalt heel mannelijk Nederland als er zoiets bestaat als football?! Afgezien van de lange zit (4x een quarter van /- 30 min) heb ik me geen moment verveelt. Ik wil hier niemand beledigen, maar die Australiers zijn wel echt mannen. Niks geen over-de-grond-gerol-in-de-hoop-dat-ik-een-vrije-trap-krijg, niks geen keeper, nee, gewoon aanvallûh! Al worstelend, kickend, sprintend, vallend en weer opstaand achter de bal aan (met prachtig brede schouders en prachtig korte broekjes). Ondanks het feit dat ik natuurlijk niet echt voor 1 team kwam heb ik heel fanatiek meegejoeld als iemand te bal te lang vasthad, een vangbal maakte of als iemand van in zijn rug werd getackled. Goed te doen, goed te doen.
Zondag zijn we naar St Kilda (aan zee) gefietst en hebben we een beetje geshopt en geschuild voor de regen. ’s Avonds gewerkt en voor het eerst dus echt een heel leuke avond bij Sammy’s gehad.
Nou en toen was het vandaag, weer naar school geweest om 8 uur ’s ochtends. Eerste dagje echt productief gestudeerd in de bieb. Was even zoeken naar de fijnste bieb, want er zijn er volgens mij 8 op de campus (die is echt gigantisch en verdwaalbaar), maar ik heb de meest aziatische bieb gekozen van Melbourne Uni, dat leek me goed voor mijn intellectuele ontwikkeling.
Zojuist kwamen Refke en Judit eten, twee zeer gezellige Nederlandse dames. We hebben het gehad over grote reisplannen die zowaar exact overeen kwamen en het plan is dan nu (extreem veranderbaar natuurlijk):
Springbreak (september, 14 dagen): up-North Australië (Ayers Rock?) met Rosie en Jonna.
23 November laatste tentamen, daarna Strawberry fields festival (soort Melt, maar dan tha bush en vrij kamperen, yeahhh)
Dan ergens in December een goede Australië trip, een week Tasmanië met Jonna familie ( een jongen die we hebben leren op het drugs-house feestje die daar vandaan komt en ons graag rondleidt).
Oud&Nieuw vrij in te vullen.
Heel Januari: Nieuw Zeeland met Refke en Judit in een gehuurde camperbus.
En dan kom ik alweer naar huis. Ojee Ojee Ojee.
Morgen ga ik kijken bij de locale Mountaineering studenten club om te kijken of ik wat mooie dag/weekend trips mee kan pakken daar. Ik sta daar erg positief tegenover, al heeft de club wel een lichte nerd-reputatie, dus maar even zien morgen op de open borrel hoe erg het is. En morgen ook maar eens gebruik gaan maken van alle gratis maaltijden op de universiteit. Maandag en dinsdag gratis bbq voor iedereen onder genot van een bandje, maandag gratis ontbijt, dinsdag gratis ontbijt als je op de fiets komt (?), woensdag gratis pannenkoekenontbijt. Komt gooooooed.
Nou lieverds allemaal, het is een heel lang verhaal geworden, als je moe bent van het lezen, bedenk dan: dit was ongeveer de samenvatting.
Ik zal mijn best doen om er ook wat foto’s bij te plaatsen, maar de meeste foto’s staan nog op Jonna’s camera.
Heel veel kussen, knuffels en liefs!
-x-