Het gewone leven

Haaii, even een kort verslagje tussendoor.
Zondag ochtend, lekker chill op gestaan en nu maar even een berichtje naar Nederland. Gek idee wel dat jullie waarschijnlijk of net terug zijn gekomen van stappen of al lang en breed liggen te slapen.
Afgelopen week ben ik een beetje ziekig geweest, niet echt helemaal gevloerd, maar wel goed verkouden. Stiekem vond ik dat eigenlijk wel heel fijn want dan had ik een geldig excuus om niet naar feestjes te gaan (oooooh). Ik had even een beetje genoeg van nieuwe mensen nieuwe mensen en nog meer nieuwe mensen, ik ken blijkbaar al genoeg leuke mensen om me niet druk te hoeven maken over alleen overblijven of geen vrienden hebben om dingen mee te ondernemen, goed teken dus wel. Ik had eerst kaartje voor een surf weekend van MUSEX, maar ik heb mijn ticket verkocht en een kaartje voor Strawberry Fields festival gekocht van dat geld. Het “surf” weekend staat bekend als een soort middelbare school kamp met heel veel dronken mensen en heel weinig surfen. Was leuk geweest als ik nog niemand kende, maar ik had er eigenlijk gewoon geen zin in. Dus heb ik iemand anders blijgemaakt met mijn kaart.
Op school had ik vier vakken gekozen die erg ingewikkeld waren, wel reuze interessant en in Amsterdam had ik er ook echt geen problemen mee gehad om ze te doen, maar hier wil ik liever niet 8 uur per dag in de bieb zitten. Dus ik had besloten om Developmental Neurobiology en How Drugs Work omgewisseld voor 2 psychologische vakken. Ik doe nu dus Psychology of Sleep and Emotion, Psychophysiology (vreselijk woord!) en The Effects of Drugs on the Nervous System en Sensation Movement and Complex Functions. Wat ik tot nu toe gezien heb is het een heel goede keuze geweest, nu even hard aan de slag om 2 weken lectures in te halen, maar daarna is het wel makkelijker en ook nog heel interessant.
In de eerste paar lectures dacht ik dat ik niemand ging ontmoeten, maar deze week heb ik echt best veel vriendelijke mensen ontmoet. Iedereen is gewoon heel vriendelijk en behulpzaam. Zo was er een professor (v) die donderdag toen ik een vraag stelde na de lecture voorstelde om me te trakteren op een koffie en rustig in een cafeetje de stof een keer door te nemen. Was heel gezellig, helaas laat ik haar vak nu vallen dus ik voel me wel een beetje lullig haha.
En vrijdag wilde ik allemaal vakken wisselen en wist ik bij god niet waar ik moest beginnen met formulieren invullen, toen heeft een meisje uit de psychologie klas serieus een uur uitgetrokken om hartstikke geduldig alles uit te leggen en mee in te vullen. Erg vriendelijk!
Oh en deze week zijn mijn ogen ook een beetje opengegaan voor al het mannelijk schoon wat hier rondloopt, want er zijn toch een boel mooie Australiers! Volgens mij was ik tot nu toe iets te veel bezig met insettelen daarvoor, maar langzaam begin ik ze wel op te merken. Er was een jongen in mijn tutorial van een neuro-vak, die was zo ongelooflijk ontzettend sexy dat ik serieus moeite had om mijn aandacht bij de stof te houden. Beetje jammer dat dat een tutorial is wat 1 keer in de twee weken gegeven wordt..
Afgelopen woensdag gaf Louisa een gig, soort klein optreden. Uiteindelijk zijn we met 13 mensen ongeveer uit eten geweest bij een $4-pizza place en zijn we daarna met zijn alleen naar de gig geweest. Was echt heel goed, Louisa zingt heel mooi en was leuk om haar weer te zien.
Vrijdag ben ik bij een huisfeestje geweest, was op zich leuk, maar ik vond eigenlijk het gedeelte van samen optutten met muziek en een wijntje bij Jonna thuis met zijn tweeen het leukst. De hipsters waren me even iets te hip allemaal op het feest.
De ochtend na het feestje ging ik kijken of ik zou kunnen roeien bij MUBC, Melbourne University Boat Club. Heerlijk om daar te lopen, sportende mensen, water, roeien, mis ik wel hoor! Stukjes ik mis jullie! Ik vrees helaas dat ik niet ga roeien hier. In Amsterdam is het: eerst selectie en daarna heel veel trainen, hier is het: eerst heel veel trainen (heel heel heel veel trainen, 12 trainingsessies per week, 5x per week 6am op de Yarra!) en dan maar kijken waar het schip strandt. Dat gaat mij veel te ver. Ik heb de hoofdcoach gevraagd of hij zijn ogen open kan houden voor andere meisjes die ook 3 keer per week willen trainen ongeveer, hij zegt namelijk dat het idee van MUBC is dat iedereen op ieder niveau kan roeien wat hij wil. Ik zie het niet helemaal gebeuren, maar ik zal hem terugbellen.
Ondertussen was ik 4 keer per week aan het hardlopen om toch mijn energie een beetje kwijt te kunnen. Helaas krijg ik nu last van mijn scheenbenen.. Dus ik moet echt iets anders vinden.
Over een uurtje ga ik beachvolleyballen op South Beach met Jonna, geen idee wat de regels zijn, maar ik hoop dat dat mijn nieuwe passie hier gaat worden.
Dit weekend werk ik twee dagen, heel fijn, veel geld, leuke mensen. Gister zaterdagavond, was echt het bekende rennen/vliegen/bordworstelen wat ik gewend ben van horeca, op zich prima, maar wel fijn dat mijn shift van vanavond een zondag avond is. Dat beloofd toch wat meer zen.
Na werk lekker nog even uitpuffen met een wijntje en pizza op kosten van de baas, heerlijk. Ze zijn echt erg vriendelijk, dus ik houd het prima uit daar, volgens mij vinden ze mij ook wel tof dus dat zit goed. En lekker naar huis met $73 dollar, dus daar kan ik wel weer even op teren.
In huis gaat het goed, ik heb steeds beter contact met de huisgenoten. Afgelopen week was de housecaptain naar zijn ouders in NZ en dat was eigenlijk wel heel fijn. Iedereen in het huis is supervriendelijk en relaxt, alleen hij is erg aanwezig en ik erger me af en toe groen en geel aan hem. Maar gelukkig werkt hij ongeveer 60h per week dus ik zie hem alleen in het weekend af en toe voorbij komen. Hij is. Ja hoe zeg je dat. Een nerd met een veel te goed zelfbeeld. Ja.
En morgen ben ik jaaaaaariiiiiig! Ik ga lekker een hamburger eten op mijn verjaardag.
Al met al gaat het dus gewoon eigenlijk heel goed. Oh een punt van ergernis (ik zeg bewust punt, geen puntJE, want ik erger me echt echt heel erg) is het gedrag van Australiers in het verkeer. Ze zijn in contact en vriendschappen heel sociaal, relaxt en makkelijk, maar in het verkeer zijn het echt control freaks, toeteren, raampjes opendraaien om mij te vertellen dat ik wel echt links moet fietsen op het fietspad en vooral niet midden op het fietspad. Aaaarghh! Bemoei je lekker met je eigen zaken! En dan te bedenken dat ik hier veel braver fiets dan in Amsterdam, ik stop voor ieder stoplicht, fiets keurig op het paadje wat voor mij bedoeld is, dus niet zeuren peeps.Nouja, fijn dat dat er even uit is. Lekker, zo'n zeurende afsluiter van mijn verhaaltje.
Vergeet me niet te mailen! Hoe is het met jullie allemaal lieve vriendjes en vriendinnetjes en papa’s en mama’s?